سنجابها در میان سایر
جوندگان بخاطر دارا بودن بدن استوانه ای، دم جارو مانند و پشمالو و نیز پاهایی
که توانایی گرفتن شاخه ها را دارند، قابل تشخیص هستند. دستهای آنها کوتاه،
دارای چهار انگشت با انگشت شست کوچک می باشد در عوض پاهای سنجاب بلندتر و پنج
انگشتی است. چشم های این حیوان درشت بوده و توسط حلقه های کمرنگی احاطه می شود.
این چشم های تیزبین امکان تشخیص شکارچیان خطرناک را از سایرین می دهد. همه
سنجابها بر روی سر و پاهای خود موهای بسیار حساسی دارند که برای آنها بسیار مهم
و کارا است. آرایش دندانی سنجابها در میان جوندگان یک وضعیت معمولی را دارد. یک
جفت دندان پیشین اسکنه مانند در هر آرواره که زرد تا نارنجی رنگ است، فاصله
بزرگ بدون دندان در جلوی دندان های پیش آسیا و عدم وجود دندان نیش، از ویژگیهای
دندانی در این پستاندار به شمار می رود. دندانهای پیشین آنها دائماً در حال رشد
است ولی در اثر استفاده مکرر ساییده می شوند و اگر به هر دلیلی برای مدتی
نتوانند عمل جویدن را انجام دهند، بیش از حد رشد کرده و مانع از بسته شدن کامل
دهان می گردند. سنجابها در هنگام پایین آمدن از درخت ابتدا سر خود را به سمت
پایین آورده و سپس با پاهای خود که از پنجه های آن همچون لنگر استفاده می کنند،
به سمت پایین حرکت می کنند.
دم پشمالوی آنها چندین
عملکرد مهم مانند: حفظ تعادل بدن در هنگام راه رفتن و پایین آمدن از درخت،
تغییر مسیر در زمان جهش و پریدن، برقراری ارتباط با سایر همنوعان داردو در زمان
خواب به عنوان پتو و محافظ از شر حشرات موذی است.
بیضه ها در حیوانات نر، در
فصل جفت گیری بزرگ شده و در داخل کیسه بیضه مشاهده می شوند، در حالیکه در بقیه
ایام می توانند داخل شکم رفته و غیرقابل مشاهده شوند.
از ویژگیهای دیگر برخی
سنجابها این است که براحتی می توانند از ارتفاعات بلندتر جهیده و به سمت نقاط
پایین تر پرواز نمایند. این امر توسط پرده های مخصوصی که مابین دستها و پاهای
آنها قرار دارد، ممکن می شود. به این گروه از سنجابها، سنجابهای پرنده می گویند،
اگرچه واقعاً پرواز نمی کنند.
