خصوصیات آناتومیکی خرگوش

خصوصیات آناتومیکی خرگوش

 چشم ها:

چشم ها درخرگوش بسیار درشت بوده و در کنار سر قرار گرفته اند که این امر موجب می گردد تا زاویة دید وی بسیار وسیع باشد (هر چشم حدود 190 درجه از زاویه دید را پوشش می دهد)، بنابراین خرگوش براحتی می تواند حرکات را به راحتی از فواصل دور تشخیص دهد. قدرت دید خرگوش در نور کم بسیار بیشتر از انسان است، بدلیل اینکه مردمک چشم این حیوان قابلیت اتساع بیشتری (حدود 8 برابر) نسبت به چشم انسان دارد. خرگوش برای شناسایی صاحبش از شکل، بو و صدای او برای بدست آوردن تصویری از وی استفاده می نماید. در ضمن چشمهای نوزاد خرگوش، 10-7 روز پس از تولد گشوده می شوند.

گو ش ها :

گوشهای خرگوش خیلی بزرگ است که به حیوان کمک می کند تا بتواند اصوات را از جهات مختلف بشنود، در ضمن خرگوش قادر است در آن واحد، اصوات را از دو جهت مختلف بشنود. از مزایای دیگر این گوشهای بزرگ و پر عروق این است که در تنظیم درجة حرارت بدن خرگوش نقش دارند، بدین ترتیب که در دمای بالا، عروق گوش متسع شده و حرارت از این طریق دفع می شود، دامنه شنوایی گوش خرگوش نسبت به انسان کمتر می باشد. بدلیل ظرافت و عروق فراوان گوش در این حیوان توصیه می شود که هیچ وقت برای بلند کردن وی از گوشهایش استفاده نگردد.

بینی:

خرگوش ها حدود 100 میلیون گیرنده برای درک بوهای مختلف دارند، پس حس بویایی آنها نسبت به انسان (که فقط 6-5 میلیون گیرنده دارد) بسیار قوی تر است.

خرگوش می تواند از طریق بو کشیدن صاحب خود را شناسایی کند و یا وقتی حیوانی غریبه وارد قلمرواش می گردد، آنرا تشخیص دهد. این حیوان به منظور افزایش میزان در معرض بودن گیرنده های بینی خود، حدود 120-20 بار در دقیقه بینی خود را تکان می دهد.

دندان ها:

تمامی دندانهای این حیوان در تمام طول عمر آن رشد دائم دارند. میزان رشد دندانهای قدامی حدود 5/12 سانتی متر و دندانهای آسیا حدود 10-5/7 سانتیمتر در سال می باشد. خرگوش احتیاج مبرمی به خوردن یونجه وعلوفه خشک و جویدن چیزهای سخت مانند قطعات چوب و شاخه های درخت سیب دارد تا بتواند از رشد بیش از حد دندانهای خود جلوگیری کند.

زبان:

زبان خرگوش حدود 8000 جوانه چشایی دارد، بنابراین از خوردن غذاهای خوشمزه و متفاوت لذت می برد.

قفسه سینه:

قفسه سینه و قلب این پستاندار، نسبتاً کوچک بوده و دریچه دهلیزی- بطنی سمت راست نیز 2 لتی می باشد.

محوطه شکمی:

شکم در خرگوش نسبت به بدن خیلی حجیم بوده و طول روده هایش 10 برابر طول بدن است. وی دارای معده غده ای، با ترشح اسید و آنزیم، می باشد. سکوم در خرگوش بزرگ بوده و غده های لنفاوی اطراف آن برجسته و مشخصند.

خرگوشها برای هضم غذا نیاز به مقداری علوفه با کیفیت در جیره غذایی خود دارند. آنها شبه نشخوار کننده (Pseudorominant) هستند، یعنی فیبرهایی که با هضم آنزیمی در معده و روده تجزیه نمی شوند، توسط میکروفلور سکوم (که از نظر عملکرد مشابه شکمبه در نشخوارکنندگان است) هضم می شوند. این حیوان دو نوع مدفوع، مدفوع نرم که با موکوس پوشیده شده است و مدفوع به صورت پلتهای سفت، از خود دفع می کند. خرگوشها مدفوع نرم خود را که حاوی مواد غذایی غنی شده است و معمولاً در شب آنرا تولید می کنند، جهت تأمین بخشی از نیازهای غذایی خود، مستقیماً از مقعد خود می خورند که به این فعالیت، کوپروفاژی (مدفوع خواری) گفته می شود. در ضمن مدفوع سفت خرگوشها از بهترین کودهای باغچه بشمار می رود.

پاها:

در مورد قدرت پاهای خرگوش جالب است بدانید که نیروی حاصل از لگد زدن این حیوان می تواند باعث شکستن استخوان پشت آن گردد. یک خرگوش وحشی به هنگام فرار از دست شکارچی می تواند تا حدود 6/3 متر بپرد. خرگوشها به منظور خسته نمودن شکارچی می توانند بصورت زیگزاگ بدوند.

ادرار:

ادرار حیوان در حالت طبیعی، غلیظ و کدر است که این امر بدلیل وجود مواد کریستالی مانند فسفات کلسیم و فسفات آمونیوم است. PH ادرار در حالت طبیعی، قلیایی (حدود 2/8) می باشدکه بدلیل علفخوار بودن آن است. رنگ آن نیز زرد روشن تا قهوه ای تیره است.